lat: KÓKTEM /161/
зат. 1 . Қыстан кейін келетін жыл мезгілі .
Япырай!
Неткен көктем ! Көктем! Көктем!
Дүние-ау, сен осылай көкпеңбек пе ең?!
Мәңгі-бақи түлеген қаз қалпында,
Табиғат, керемет ең неткен, неткен?! (1,228).
Су тасып, көктемде өзен тулағанда,
Жаз келіп, жасыл орман шулағанда,
Күз болып, жапырақтар қурағанда, қыс тұрып, аяз бетті тырнағанда (2,136).
2 . ауыс. Жастық шақ .
Ей, менің көктемім !
Көктемім – қимас өткенім,
Ей, менің қиын өткелім!
Қиналмай қалай өткемін?!
Қалайда-қалай кеткемін?!
Қырыққа қалай жеткемін?! (2,237).
Жаңа жарылған, жауқазын едің көктемде .
Жылысып жазың өткен бе?
Лапылдап тұрған,
Жалын еді ғой өрт кеуде,
Тәйір алғырлар,
Танымай сені кеткен бе?! (3,126).